ฉันก็แค่ขี้เซามากไปหน่อยเท่านั้นเอง

เนื่องจากนางเป็นภูตน้อยที่ขี้เซาเกินไปหน่อย เพื่อความสะดวก​สบายในการนอนถึงกับดึงแผงคอของราชสีห์​ทองคำ สัตว์เลี้ยงสุดรักสุดโปรดของเทพีคิจิโจเทน[1]มาทำพรมผืนใหญ่จนหมดความสง่า

ภารกิจไร้สาระจากเทพีเบนไซเทน[2]จึงถูกโยนลงมาใส่นางอย่างไร้ความรับผิดชอบ

'เจ้าจะต้องคอยช่วยเหลือคนเหล่านั้นเพื่อให้เรื่องราวดำเนินต่อไปอย่างที่ควรเป็น มิฉะนั้นข้าจะถอดยศเจ้า' เทพีเบนไซเทนผู้งดงามกล่าวด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลดุจผู้มีเมตตา

'เยี่ยม ข้าจะได้นอนอยู่เรือนอย่างเดียว' ภูติน้อยเพียงตอบกลับเสียงเนือยหลังจากคำนวณผลลัพธ์​ทั้งหมดในใจ 

นอนได้ตลอดชีวิตเลยเชียว

เทพีคิจิโจเทนคาดว่าคงพูดไม่ออกไปแล้ว ถึงได้ขมวดคิ้วจนหน้าผากยับย่นติดกันแทบชิด

'เช่นนั้นข้าจะส่งเจ้าลงไปเฝ้าประตูสวรรค์​ 500 ปี'​ น้ำเสียงเย็นชาจากเทพีเบนไซเทนนับเป็นความงามอันเยือกเย็นที่หาฟังอย่างยากยิ่ง

ภูติน้อยตัวสั่น มิใช่ว่ากลัวเทพีผู้นี้พิโรธ​ แต่กลัวทำงานหนักจนพักผ่อนได้น้อยลงต่างหาก! ดังนั้น.... 'ข้าสัญญาว่าจะทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ'​ 

'​เจ้าภูตสันหลังยาว!' เสียงตะโกนกึกก้องของเทพีแห่งความรักคาดว่าคงสะเทือนได้ถึงสามโลกเลยล่ะมั้ง

[1] เทพีแห่งความงาม

[2]​ เทพีแห่งความรัก, ศิลปะ, กวี, ปัญญา และวารี

TALK

เรื่องนี้นางเอกหน้ามึนค่ะ ขี้เกียจจนได้ดีเพราะดวงนางดีมากกก